Συμφωνία τύπου Γερμανίας του 1953: Η λύση!

Η πρόταση- φόρμουλα έχει ξανακουσθεί, αλλά τώρα στην κρίσιμη αυτή συγκυρία, την έφερε στο προσκήνιο ο επικεφαλής του Συνασπισμού Αλ. Τσίπρας στο χθεσινό δελτίο ειδήσεων του ΑΛΤΕΡ.

Η Ελλάδα να διαπραγματευθεί με την Γερμανική Ευρώπη που δημιουργείται μια ανάλογη συμφωνία που επιτρέπει στην καταχρεωμένη μεταπολεμική Γερμανία, από τους πιστωτές της, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα, το 1953.

Τρεις άξονες – μια διαπραγμάτευση

Στη συμφωνία αυτή περιλαμβάνονταν τρία κύρια σημεία. Πρώτον ένα haircut στο σύνολο του τεράστιου χρέους της "ύψους 50%. Δεύτερον ακύρωση των όποιων Μνημονίων και δανειακών συμβάσεων και εμπέδωση της εθνικής της κυριαρχίας καθ΄ όλο το διάστημα αποπληρωμής. Τρίτον συμφωνία η αποπληρωμή του υπόλοιπου 50% του χρέους της, που είχε συμφωνηθεί με πολύ λογικό και μάλλον χαμηλό, για τα δεδομένα της εποχής διεθνή επιτόκια, να γίνεται στη βάση του ρυθμού ανάπτυξης της χώρας. Δηλαδή όσο μεγαλύτεροι ήταν οι ρυθμοί ανάπτυξης τόσο μεγαλύτερο το ποσοστό αποπληρωμής των χρεών και των τοκοχρεολυσίων. Όσο μικρότερη, απαραίτητη η αναγκαία προσαρμογή. Οι πιστωτές με την μέθοδο αυτή, ασχολούνταν και ενίσχυαν τους ρυθμούς ανάπτυξης της Γερμανίας, ώστε να πάρουν πίσω τα δάνεια τους.

Το δικαίωμα της «συμμαχικής» Ελλάδος

Εάν αυτά μεταπολεμικά δόθηκαν στην επόμενη ημέρα της ναζιστικής Γερμανίας, είναι παράλογο να υπάρξει αρνητική θέση στην «συμμαχική» Ελλάδα και ενδεχομένως στις άλλες χώρες, από τις ελλειμματικές της ευρωζώνης, από τη στιγμή που τα ελλείμματα του Νότου είναι δομικά εξαιτίας της Συμφωνίας του Μάαστριχτ και του Ευρώ , ενώ ευρωομόλογο δεν εκδίδεται ως μορφή αναδιανομής των πλεονασμάτων , με ευθύνη της Γερμανίας, που είναι η πλέον ευνοημένη από το Μάαστριχτ και το ευρώ.

Ευρύτερη σύγκλιση Ν.Δ- Αριστεράς

Στην κατεύθυνση αυτή και με δεδομένο ότι η πρόταση ξεκινά από την Αριστερά, ως «κόκκινη γραμμή», πολύ εύκολα μπορεί να υιοθετηθεί από την αντιμνημονιακή Νέα Δημοκρατία, που αποτελεί τον έτερο πόλο αστικής εξουσίας , απέναντι στο καταρρέον πλέον , σε επίπεδα αφανισμού , ΠΑΣΟΚ των Μνημονίων , του Μεσοπρόθεσμου και του πολυνομοσχεδίου εξαθλίωσης των Ελλήνων.

Ο κόσμος στους δρόμους με μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις θα πρέπει να ζητήσει κάτι απλό, σε μια πρώτη φάση. Αποπληθωρισμό ! Δηλαδή μείωση των φόρων και έλεγχο των καρτέλ, σε επίπεδο τέτοιο που να αντιστοιχεί το κόστος ζωής στη μείωση των μισθών και των αμοιβών. Με τον τρόπο αυτό οι επιθετικές ενέργειες Παπακωσταντίνου και Βενιζέλου , υπό τις εντολές της τρόικας , σε βάρος του μέσου νοικοκυριού, θα δημιουργήσουν θετικό δεδομένο για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Θα έχει «σπάσει» η «φούσκα» της τελευταίας 15ετιας, με τον πλέον ανώδυνο τρόπο.

Επίσης ο κόσμος στους δρόμους θα πρέπει να μείνει και να ζητήσει εκλογές, άμεσα και άσχετα με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Κορυφής της Κυριακής , οι οποίες θα ανακοινωθούν από το Βερολίνο στην Ελληνική κυβέρνηση και δεν θα συναποφασισθούν. Άρα η Ελλάδα με την επόμενη κυβέρνηση της και ένα νέο μέτωπο αντιμνημονιακό, από την Κεντροδεξιά μέχρι την Αριστερά μπορεί να διεκδικήσει αυτή , με προφανή διεθνή στήριξη, μια συμφωνία διεξόδου, αντίστοιχη της μεταπολεμικής Γερμανίας του 1953.

Η σύγκρουση Γαλλίας-Γερμανίας

Κρίσιμο είναι και το πρόβλημα σε εξέλιξη της σύγκρουσης Βερολίνου- Παρισιού για τον EFSF και τον τρόπο αντιμετώπισης του ζητήματος κατάρρευσης του ευρωπαϊκού και ειδικά του γαλλικού τραπεζικού συστήματος , με καταλύτη την Ελληνική χρεοκοπία.

«Στημένη λεμονόκουπα» ο Παπανδρέου

Θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι . ο Γ. Παπανδρέου και οι κυβερνήσεις του, συντεταγμένες στον άξονα της παγκοσμιοποίησης και των διεθνών τραπεζών και funds Ροκφέλερ- Ρότσιλτ- Σόρος , εγκλώβισαν την Ελλάδα και την Ευρώπη στο μοντέλο του ΔΝΤ , της απώλειας εθνικής κυριαρχίας και απεθνικοποίησης των δημόσιων περιουσιών και υποδομών , την εξαθλίωση του βιοτικού επιπέδου και των εργασιακών σχέσεων.
Αποτέλεσμα η σημερινή απόλυτη εξαθλίωση. Τώρα ο Γ. Παπανδρέου αποτελεί «στημένη λεμονόκουπα» για το σύστημα των Λεσχών της Παγκοσμιοποίησης αλλά και για τους ‘Έλληνες.

Μπορεί να προστατευθεί από τους Ροκφέλερ και τους Ρότσιλντ, πραγματικούς κύριους μετόχους της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ , της FED και πάτρωνες της Ευρώπης του ευρώ, ως τραπεζικοκεντρικής δομής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να διαφύγει από τη μοίρα που την έβαλε ο τελευταίος της δυναστείας των Παπανδρέου.

Εξέγερση και ανατροπή των δεδομένων

Το μόνο διαπραγματευτικό χαρτί που τώρα πλέον έχουν οι Έλληνες είναι τους εαυτούς τους. Εάν συγκεντρωθούν και δεν επιτρέψουν την παραχώρηση της εθνικής τους κυριαρχίας και δημόσιας περιουσίας, κανείς δεν μπορεί να την επιβάλει μονομερώς από τις «σάλες» της νέας ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας με τον Γερμανικό χαρακτήρα. Γιατί πολύ απλά δεν έχουμε στρατιωτική κατοχή, αλλά οικονομική και επικοινωνιακή. Οι συγκεντρώσεις θα πρέπει να έχουν όγκο , αλλά και μήνυμα για μείωση των φόρων όσο και των μισθών και εκλογές άμεσα., δυναμικό και μη αναστρέψιμο.

Να ξαναπάρουμε τη μοίρα της χώρας στα χέρια μας και να επιλέξουμε ελληνικής ταυτότητας διακυβέρνηση. Στην παρούσα φάση είμαστε όμηροι του διεθνούς συστήματος της Παγκοσμιοποίησης και των δομών των τραπεζών. Ανατροπή σε όλα τώρα!!!

Πηγές:

• http://www.newsbomb.gr/opinions/story/86845/symfwnia-typoy-germanias-toy-1953-h-lysh
• https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOiOIiYXn4gNuoYFSvFC-dMhjS8m8Ygo95qyhR5gt7n2Mfxe6SoTO2hXwUmBH0yEvexbJ52435QKtrxa6afZ3EIv7eUdoIbmNyCFvXPjku3BcuWQx3XJ7_AR2eT4_E8mgOfTowos-f_4Rl/s1600/2011-07-03_170337.jpg

Η οικονομία τα επόμενα χρόνια

ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ

Οι τράπεζες είναι ερείπια, η ανεργία καλπάζει, η ύφεση βαθαίνει και το σκοτάδι γίνεται όλο και πιο μαύρο. Αν δεν διαλυθεί εντελώς η χώρα τότε κάπου εδώ πρέπει να είναι ο πάτος. Έτσι είναι όλοι οι πάτοι. Και αυτό το στηρίζω κυρίως σε οικονομικά δεδομένα:

Οι προβλέψεις λένε για πρωτογενές πλεόνασμα το 2012 αν αφήσουμε έξω την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Γιατί να αφήσουμε έξω την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους; Επειδή δεν ξέρουμε πόσο θα έχει μείνει μέχρι το τέλος του 2012 εφόσον θα έχει διαγραφτεί ένα ποσοστό του, ένα ποσοστό του ας ελπίσουμε μεγάλο, άνω του 50%. Συνεπώς στο τέλος του 2012 καλώς εχόντων των πραγμάτων επιτέλους τα έσοδα θα είναι λίγο περισσότερα από τα έξοδα. Στην χειρότερη περίπτωση θα είναι κοντά στον ισοσκελισμό, έστω και με ανορθόδοξους τρόπους.

Έτσι θα μείνουμε με ένα δημόσιο χρέος γύρω στο 70%-90% του ΑΕΠ, ένα έλλειμμα γύρω στο 5% και μια συνολική πτώση του ΑΕΠ όλα αυτά τα χρόνια γύρω στο +20% και συνεπώς μια ανεργία σαφώς άνω του 20%.

Εφόσον όμως ισοσκελίζουμε έσοδα-έξοδα (πλην εξυπηρέτηση του χρέους που θα έχει μείνει) θα έχουμε πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα διαπραγμάτευσης.

Με αυτές τις οικονομικές συνθήκες (χαμηλό έλλειμμα, πολύ διαχειρίσιμο χρέος, μεγάλες δεξαμενές ανεργίας και πολύ μεγαλύτερες ανισότητες-φτώχεια) η οικονομία θα πάει για κάποια χρόνια πάρα πολύ καλά γιατί θα υπάρχουν οι προϋποθέσεις μεγάλων ξένων επενδύσεων. Αυτό είναι και το φως που αρχίζει να φαίνεται στο τούνελ.

Η ανάπτυξη μπορεί να φαίνεται ότι έχει αργήσει αλλά αυτό είναι φυσιολογικό με δεδομένο τα σκληρά μέτρα που έχουν παρθεί. Αν από το τέλος του 2012 τα νούμερα πάνω-κάτω επαληθευτούν αυτό σημαίνει ότι πλέον οι θυσίες δεν θα πηγαίνουν στη μαύρη χοάνη του δημοσίου χρέους και έτσι θα μπορεί η ανάπτυξη κάπου να σταθεί.

Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να είναι μια ειρωνική κουβέντα -ως συνήθως- αλλά δυστυχώς δεν είναι. Η οικονομία για ένα διάστημα θα φτιάξει και οι άνθρωποι θα ζοριστούν πολύ άσχημα, πολύ περισσότερο από ότι φέτος. Το ζόρισμα του πληθυσμού και κυρίως των φτωχών, είναι βασική προϋπόθεση βελτίωσης της οικονομίας.

Αν μάλιστα το 2012 συνοδευτεί με κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις-γιατί όχι εδώ που φτάσαμε- τότε η οικονομία θα ανασάνει ακόμη περισσότερο βάσει του ίδιου σκεπτικού που αναπτύσσω παραπάνω. Τι και αν δεν πληρωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές, τι και αν χρεοκοπήσουν τα ασφαλιστικά ταμεία που ήδη ξέρουμε ότι έτσι και αλλιώς θα χρεοκοπήσουν.

Ωστόσο οι ξένοι θέλουν την Ελλάδα να πάει καλά γιατί θα έχουν πάρει ένα σωρό φιλετάκια δημόσιας περιουσίας και θα έχουν να παίρνουν πίσω και πολλά δανεικά. Συνεπώς είναι εύκολο να τονωθούν οι επενδύσεις και να ξαναρχίσει η οικονομική δραστηριότητα εφόσον μέχρι το 2012 έχουν γίνει και οι διαρθρωτικές αλλαγές που επιθυμούν.

Γιατί αν δεν πέσουν τα μεροκάματα και οι μισθοί τότε τι να τις κάνει τις δεξαμενές των ανέργων η οικονομία; Συνεπώς θα πρέπει να πέσουν οι μισθοί και τα μεροκάματα. Τότε όμως θα πρέπει να πέσει και το επίδομα ανεργίας για να μην αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη της χώρας καθορίζοντας αντικίνητρα στην εργασία....Γνωστά όλα αυτά...

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

Ωστόσο μέσα στην τρελή χαρά της ανάκαμψης μπορεί να βρεθεί κάποιος Σαμαράς που θα αρχίσει να μοιράζει χρήμα παριστάνοντας τον καλό της υπόθεσης με αφορμή την βραχυπρόθεσμη ανάκαμψή μας μετά από 3-4 χρόνια σκληρής λιτότητας και ύφεσης.

Βρεθεί όμως ή όχι κάποιος τέτοιος τρελός σημαιοφόρος του συνθήματος "Τσοβόλα-δώστα όλα", έτσι και αλλιώς, ο χρόνος της βραχυπρόθεσμης ανάκαμψης θα είναι μετρημένος.

Αυτό οφείλεται σε δύο παράγοντες, πρώτον το ευρώ, το οποίο δεν το σηκώνει ο οργανισμός μας με καμία κυβέρνηση και δεύτερον οι δομικές ανισορροπίες της ελληνικής οικονομίας που μας οδηγούν σε τελική μακροχρόνια κατάρρευση. Γιατί ακόμη και απολύσεις στον δημόσιο τομέα να γίνουν πώς θα γίνουν απολύσεις συνταξιούχων εφόσον η δυναμική της οικονομίας μέσα στο ευρώ δεν οδηγεί στην απαιτούμενη μεγάλη ανάπτυξη που χρειάζεται για να συντηρηθεί αυτό το οικοδόμημα.

Συνεπώς μακροπρόθεσμα οδηγούμαστε νομοτελειακά εκτός ευρώ, εκτός αν αποφασίσουμε ότι όλες οι συντάξεις θα μετατραπούν σε επιδόματα των 250 ευρώ. Αν δεν βγούμε από το ευρώ ή δεν περιοριστούν δραματικά τα έξοδά μας τότε βαράμε κανόνι ξανά.

Το παρακάτω διάγραμμα δείχνει πιο ξεκάθαρα αυτά που περιγράφω παραπάνω:

Στην αρχή ανακάμπτουμε και στη συνέχεια τα μόνιμα βαρίδια μας (ευρώ, και δομή της οικονομίας μας) μας τραβάνε ξανά προς τα κάτω. Δεν υποστηρίζω την ακρίβεια του παραπάνω διαγράμματος αλλά μόνο το σχήμα του με απόκλιση 1,5-2 χρόνια πάνω ή κάτω, πριν ή πιο μετά. Δηλαδή μπορεί να κάνουν μια μαγική αναθεώρηση του ΑΕΠ και ξαφνικά να βγούμε στον αφρό από το επόμενο έτος. Ή μπορεί η Ευρωπαϊκή οικονομία να πάει κατά διαόλου και έτσι οι καλές μας μέρες να είναι πολύ λιγότερες. Μπορεί επίσης να μην γίνουν μεγάλα λάθη και έτσι να μείνουμε σε θετικό ΑΕΠ για περισσότερα χρόνια. Τελικά όμως θα μας πάρει πάλι η θανατηφόρα και μακροπρόθεσμη κατηφόρα.

Το συμπέρασμα είναι ότι με το ευρώ θα καταλήξουμε πάλι, αργά ή γρήγορα, εκεί που είμαστε σήμερα.

Στο παρακάτω βίντεο, Αρίστος Δοξιάδης (protagon.gr) έχει την ψυχραιμία να μην αναθεματίζει την έξοδο από το ευρώ σε αντίθεση με τόσα άλλα παλικάρια της φακής. Ως σοβαρός οικονομολόγος αυτό που τον προβληματίζει δεν είναι το οικονομικό σκέλος της εξόδου μας από το ευρώ αλλά κυρίως το πολιτικό σκέλος της επόμενης μέρας αφού τότε οι πολιτικοί μπορεί να αρχίσουν να σκορπάνε χρήματα που δεν έχουν δημιουργώντας έτσι νέες προϋποθέσεις διάλυσης.

Γι' αυτό λοιπόν ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τις πολιτικές προϋποθέσεις που θα μας οδηγήσουν μακροπρόθεσμα εκτός ευρώ χωρίς όμως να παραδοθούμε στον ίδιο λαϊκισμό που μας οδήγησε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.

Να βγούμε από το ευρώ έχοντας κάνει όλες εκείνες τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα στηρίξουν την μακροχρόνια ανάπτυξη και όχι την κούφια ανάπτυξη των επόμενων λίγων ετών. Και να συζητήσουμε ποιοι πολιτικοί μπορούν να διαχειριστούν το εκδοτικό προνόμιο χωρίς να το στρέψουν εναντίον των θυσιών που γίνονται όλα αυτά τα χρόνια.

Και με το ευρώ όμως, πάλι το διάγραμμα που παρέθεσα παραπάνω (με πενταετίες ίσως αντί για έτη) πιστεύω ότι θα είναι η τελική κατάληξη της παγκόσμιας οικονομίας η οποία κλονίζεται εδώ και μια δεκαετία, κάποια αναλαμπή και μετά πίσω στην βαθιά κρίση νοήματος για το τι είναι οικονομία και πώς εκφράζεται η ισχύς μέσα από τις οικονομικές σχέσεις στον διεθνή καπιταλισμό. Δέκα χρόνια έχουν χαθεί, όχι στην Ελλάδα αλλά διεθνώς, και αυτό θα έχει μεγάλη συνέχεια παντού στον κόσμο ανατρέποντας το βασικό μοντέλο του καπιταλισμού της προόδου. Ίσως συνεχίσουν να προοδεύουν μόνο οι καπιταλιστικές χούντες, θέτοντας ξανά την δημοκρατία σε αμφισβήτηση αφού δεν θα μπορεί να παράγει κέρδος και πρόοδο.

Χωρίς ευρώ όμως ίσως να κερδίσουμε λίγο χρόνο παραπάνω ακόμη και από αυτόν που έχει ο σημερινός παγκόσμιος καπιταλισμός, πριν τον ακολουθήσουμε αναπόφευκτα και εμείς.

Δεν ξέρω αν υπάρχουν σήμερα οι αντικειμενικές προϋποθέσεις στο διεθνές περιβάλλον για κάτι διαφορετικό από όλα τα παραπάνω που περιέγραψα και τα οποία στηρίζονται στις ανισότητες και την φτώχεια του λαού (=νεοφιλελεύθερη οικονομία).

Φυσικά όμως σε ατομικό επίπεδο όταν κάποιος δεν έχει τίποτα να χάσει έχοντας μόνιμα εγκλωβιστεί στις υποτελείς τάξεις, θα ήταν παράλογο να ψάχνει τις λογικές λύσεις που ανέφερα παραπάνω.

Πηγή: http://greekrider.blogspot.com/2011/10/blog-post_05.html

"Χρυσή" συμφωνία με Κατάρ

Σε σύναψη συμφωνίας για είσοδο του Κατάρ στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική προχώρησαν ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, και ο εμίρης του Κατάρ, Αλ Θάνι

Μετά τη συνάντησή τους στο Μέγαρο Μαξίμου, ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, και ο εμίρης του Κατάρ, Αλ Θάνι, υπογράμμισαν αμφότεροι τις σχέσεις εμπιστοσύνης και τις προοπτικές που ανοίγονται για επενδύσεις στην Ελλάδα.

Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε για την υπογραφή συμφωνίας που προβλέπει την είσοδο κεφαλαίων του Κατάρ στην εταιρεία Μεταλλεία Χαλκιδικής "Ελληνικός Χρυσός".

Η επενδυτική συμφωνία, ύψους 1,2 δισεκατομμυρίων ευρώ, αναμένεται να δημιουργήσει 1.500 νέες θέσεις εργασίας.

Ο πρωθυπουργός τόνισε ότι η απόφαση του Κατάρ στέλνει ένα μήνυμα στη διεθνή κοινότητα και δείχνει την εμπιστοσύνη για αναπτυξιακές ευκαιρίες που δίνουν στην Ελλάδα οι μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση.

Η Ελλάδα είναι μία εν δυνάμει πλούσια χώρα που μέχρι τώρα έκανε κακή διαχείριση των πόρων της και του πολύ ικανού ανθρώπινου δυναμικού της ανέφερε ο Γιώργος Παπανδρέου.

Συμπλήρωσε ότι σκοπός είναι μια νέα μεταλλευτική πολιτική σε λατομεία και ορυχεία της χώρας, με έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο στο θαλάσσιο χώρο, με προώθηση επενδύσεων σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και συνολική αξιοποίηση των φυσικών πόρων.

Αυτή είναι μια βιώσιμη στρατηγική, είπε ο πρωθυπουργός και συμπλήρωσε ότι δεν θα αργήσει η ώρα που οι επενδυτές και όλοι οι Έλληνες θα βιώσουν την οικονομική ανάταξη της χώρας.

Αναφέρθηκε στην πρόσφατη συμφωνία μεταξύ της Alpha Bank και της Eurobank για συγχώνευση με βασικό μέτοχο το Κατάρ και κατέληξε σημειώνοντας ότι η Ελλάδα αλλάζει.

Ο εμίρης του Κατάρ από την πλευρά του, συνοδευόμενος από τον πρωθυπουργό του αραβικού κράτους και υπουργό Εξωτερικών σεΐχη Χαμάντ Μπίν Γιασίμ Αλ Θάνι και αξιωματούχους του εμιράτου μίλησε για την "εμπιστοσύνη που αισθάνεται όταν συνεργάζεται με την ελληνική κυβέρνηση".

Επισήμανε ότι "το Κατάρ δεν έχει πολιτική ατζέντα για τις επενδυτικές του δραστηριότητες" και ευχαρίστησε την ελληνική κυβέρνηση για την διάσωση και περίθαλψη των Καταριανών αξιωματούχων στην κρίση της Λιβύης.

Ακόμη, αναφέρθηκε και στα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπισε πρόσφατα. "Και εμείς περάσαμε δύσκολα, αλλά καταφέραμε και ανατρέψαμε αυτές τις καταστάσεις", σημείωσε.

Εξέφρασε, τέλος, την εμπιστοσύνη του τόσο στη συνεργασία με τους Έλληνες όσο και στις μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση ενώ δήλωσε βέβαιος ότι το Κατάρ θα καταφέρει σύντομα να αυξήσει τις εξαγωγές σε φυσικό αέριο.

Υπενθυμίζεται ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είχε συναντηθεί με τον εμίρη και τον περασμένο Ιούνιο στον "Αστέρα" Βουλιαγμένης, ωστόσο οι συνομιλίες τους τότε ήταν ανεπίσημες.

Τον Σεπτέμβριο του 2010 ο πρωθυπουργός και ο εμίρης είχαν υπογράψει μνημόνιο συνεργασίας για επενδύσεις ύψους 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων στη χώρα μας.

Στο μνημόνιο αναφέρεται ότι τα μέρη ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη και την ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας τους στον τομέα των επενδύσεων.

Τα μέρη εκφράζουν την αμοιβαία πρόθεσή τους να εντείνουν τη συνεργασία τους για την προώθηση επενδυτικών σχεδίων και ευκαιριών μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Επενδυτικής Αρχής του Κατάρ, κυρίως στους τομείς των ακινήτων, του τουρισμού, των μεταφορών, των εγκαταστάσεων σε λιμάνια και αεροδρόμια, στον τραπεζιτικό χώρο, στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, στην ενέργεια και σε άλλους τομείς.

Επενδύσεις μέσω θυγατρικών

Βάσει του συμφωνητικού των δυο πλευρών, η Qatar Investment Authority είχε επιβεβαιώσει την πρόθεσή της να επενδύσει στην Ελληνική Δημοκρατία ακόμη και μέσω θυγατρικών της εταιριών, με συνολικό προϋπολογισμό - στόχο για επενδύσεις ύψους πέντε δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Αν και είναι δεδομένο το ενδιαφέρον των Αράβων για το Ελληνικό, δεν έχουν γίνει γνωστές όλες οι λεπτομέρειες του Μνημονίου.

Ο κρατικός επενδυτικός όμιλος του Κατάρ είναι ένας από τους πέντε μεγαλύτερους στον κόσμο και διαχειρίζεται περίπου 60 δισεκατομμύρια δολάρια.

Πηγή: http://news247.gr/oikonomia/oikonomika/article1392760.ece